Οι άνθρωποι που περνούν απ'τη ζωή σου, έρχονται και παρέρχονται. Έτσι είναι κι έτσι ήταν ανέκαθεν. Όλοι σημαίνουν κάτι για σένα, ο καθένας με το δικό του διαφορετικό τρόπο. Επειδή ο καθένας αντίστοιχα έχει χαράξει με το σουγιά του τον κορμό της ζωής σου. Ωστόσο, το πόσο βαθιά είναι αυτή η χαρακιά δεν εξαρτάται μονάχα απ'τον ίδιο. Εξαρτάται κυρίως απ'το πόσο βαθιά θ'αφήσεις εσύ ο ίδιος τη λεπίδα να εισχωρήσει στον κορμό σου. Αν απλώς τον ξύσει ή αν καρφωθεί μ'όλη της τη δύναμη σ'αυτόν. Δε λέω, όμορφο το ξύσιμο. Διώχνει πρόσκαιρα τη φαγούρα από το φύλλωμα. Για πόσο, όμως, θα σου αρκεί αυτή η παροδικότητα ; Αργά ή γρήγορα θα χρειαστείς έναν άλλον άνθρωπο, ένα διαφορετικό σουγιαδάκι, για να πληρώσει τις ανάγκες συντήρησής σου, για να σιγουρευτείς ότι ζεις. Θα βρεις, δεν αμφιβάλλω. Το θέμα, όμως, είναι ότι έτσι ποτέ δε θα επέλθει για σένα η πληρότητα. Πάντα θα αποζητείς από τους άλλους πράματα που δεν μπορούν να σου δώσουν, απ'τη στιγμή που εσύ ο ίδιος δεν είσαι διατεθειμένος να ανταποδώσεις. Όχι με τον ίδιο τρόπο. Δεν είν'ανάγκη να γίνεις αντικατοπτρισμός της λαμβανόμενης συμπεριφοράς. Με το δικό σου ιδιαίτερο τρόπο να φροντίσεις να χαράξεις κι εσύ κάτι πάνω στους κορμούς των άλλων. Ει δυνατόν, κάτι βαθύ, κάτι ουσιαστικό. Και μετά, να δεις που κι ο άλλος θα μπήγει πιο βαθιά το μαχαίρι του στο δέντρο της ζωής σου. Και σιγά-σιγά, αλλά όμορφα παράλληλα, θα εισχωρείτε ο ένας στον κορμό του άλλου. Σ΄το λέω από τώρα. Θα φαντάζει εύκολο αρχικά, άπαξ και καταλάβεις ότι το επιθυμείς κι ο ίδιος. Μην εφησυχάζεις όμως ! Πριν φτάσει η λεπίδα στην καρδιά του κορμού σου, τότε θα αισθανθείς την επιθυμία να την αποβάλεις από τον οργανισμό σου. Αυτή θα είναι η πραγματική σου πρόκληση. Το αν θα αφήσεις το δεντράκι σου να νιώσει αυτόν το γλυκό πόνο. Τότε θα σου εντυπωθεί ουσιαστικά ο άλλος. Όταν εσύ αποφασίσεις να ρίξεις τις, φαινομενικά λογικές, άμυνές σου. Κι αν το καταφέρεις αυτό, πάλι να επαγρυπνείς ! Να έχεις στο νου σου πως θα πρέπει κάθε μέρα να καταβάλλεις προσπάθεια, ώστε να είσαι βέβαιος πως ο σουγιάς σου είναι καλά μπηγμένος. Καταληκτικά, όπως το δέντρο χρειάζεται νερό για να επιβιώσει, έτσι κι ο άνθρωπος χρειάζεται αγάπη. Μη σου τη στερείς, Δέξου την. Και μετά, σίγουρα θα μπορέσεις και να τη δώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου