Ότι εσύ θα με'κανες να τα ξεχάσω όλα ξαφνικά και το μόνο που θα'θελα θα
ήταν να είμαι μαζί σου, όχι, δεν το περίμενα, ειλικρινά. Αρχικά, πίστευα
ότι όλη αυτή η φάση μεταξύ σοβαρού και αστείου με ενθουσιάζε, επειδή
ήταν η πρώτη φορά που μου συνέβαινε κάτι τέτοιο. Δεν άργησα να καταλάβω,
όμως, πως σήμαινες κάτι περισσότερο για μένα. Εσένα σε ήξερα ήδη, Σε
είχα δει αρκετές φορές, αλλά ποτέ μέχρι τώρα δε σ'είχα κοιτάξει. Μου
δημιουργείς συγκεχυμένες σκέψεις κι αυτό είναι ακριβώς ό,τι χρειάζομαι
για να αποσπώμαι. Αυτό που φοβάμαι πλέον, ωστόσο, είναι ότι θα πρέπει να
βρω άλλες σκέψεις για ν'αποσπώμαι από σένα. Δεν ξέρω τι μού έχεις
κάνει, πραγματικά. Πότε πέρασες τη σφαίρα της φιλίας, αυτό το "φράχτη"
που κατ'αρχήν δημιουργώ, δεν πήρα χαμπάρι. Εσύ, απ'ό,τι φαίνεται, όμως,
είσαι τελείως αλλού... Σε άλλη φάση, πώς το λένε ;! Το μόνο στο οποίο
μπορώ να ελπίζω τώρα, είναι στο μέλλον. Στο αν θα μας βρει το αύριο μαζί
ή χώρια. Στην προσμονή τού αύριο, λοιπόν !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου