Έχουν περάσει 2 μήνες και 6 μέρες από την τελευταία φορά που κοίταξα τα μάτια σου από κοντά.
Αν είχα χειριστεί το θέμα διαφορετικά ίσως αυτή τη τη στιγμή να είχα να σε δω ένα δεύτερο. Ίσως και όχι.
Δεν ξέρω τι είν'αυτό που μου άρεσε περισσότερο σε σένα... Αν με ρωτούσε κάποιος, θα έλεγα τα μάτια σου. Ασυζητητί. Εκεί, δε λένε άλλωστε, ότι καθρεφτίζεται η ψυχή του ανθρώπου ; Μετά, όμως, σκέφτομαι και τα χέρια σου, και τα μαλλιά σου, και τη μυρωδιά σου, και την πρώτη φορά που μου είπες "Θα μου στρίψεις ένα τσιγάρο ;", και τον τρόπο που λες το "λ", και τον τρόπο που σκέφτεσαι, και τον τρόπο που φαντάζομαι ότι μπορείς να αγαπήσεις, και τον τρόπο που σ'αγάπησα με το που σε είδα, πριν καν μιλήσεις.
Ίσως όλο αυτό που έχω δημιουργήσει στο μυαλό μου γύρω απ'το πρόσωπό σου να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ίσως, πάλι, και ν'ανταποκρίνεται. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τους άλλους. Μα τι λέω ; Εδώ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τον ίδιο σου τον εαυτό.
Το ξέρω, όμως, πως κάποια στιγμή θα'μαστε μαζί. Ή μάλλον, κάποιες στιγμές, πολλές στιγμές, απ'όταν αποφασίσεις και για πάντα, θα'μαστε μαζί. Γνωριζομασταν από πιο παλιά, από άλλες ζωές, εγώ το θυμάμαι, και όταν σε κοιτάω στα μάτια, βεβαιώνομαι. Έχουμε περάσει πολλά μαζί. Ωστόσο, εσύ δεν το θυμάσαι. Δεν πειράζει, όμως ! Γι'αυτό είμ'εγω εδώ-για να σ'το θυμίσω.
Δεν ξέρω αν με βοηθάει που γράφω ό,τι σκέφτομαι για σένα. Μάλλον όχι. Είναι σα να προσπαθώ να συντηρήσω με τα χέρια μου μία φωτιά, αλλά μόνος, για να ζεσταίνομαι μόνο εγώ. Ποιο το νόημα τότε ;
Ποτέ μου δεν πίστευα ότι θα έφτανα στο σημείο να έχω κάποιον πιο πάνω από μένα στο μυαλό μου. Ναι, πολύ εγωιστικό, το ξέρω. Ο εγωισμός είναι το τρέιντμάρκ μου και δεν είμαι περήφανος γι'αυτό. Με σένα, όμως, οι άμυνές μου έπεσαν. Το μόνο που ήθελα ήταν να σε αγκαλιάσω. Πόσο θα σου κόστιζε αυτό άραγε ; Εμένα, που δεν το'κανα, πάντως, πολύ.
Αν είχα χειριστεί το θέμα διαφορετικά ίσως αυτή τη τη στιγμή να είχα να σε δω ένα δεύτερο. Ίσως και όχι.
Δεν ξέρω τι είν'αυτό που μου άρεσε περισσότερο σε σένα... Αν με ρωτούσε κάποιος, θα έλεγα τα μάτια σου. Ασυζητητί. Εκεί, δε λένε άλλωστε, ότι καθρεφτίζεται η ψυχή του ανθρώπου ; Μετά, όμως, σκέφτομαι και τα χέρια σου, και τα μαλλιά σου, και τη μυρωδιά σου, και την πρώτη φορά που μου είπες "Θα μου στρίψεις ένα τσιγάρο ;", και τον τρόπο που λες το "λ", και τον τρόπο που σκέφτεσαι, και τον τρόπο που φαντάζομαι ότι μπορείς να αγαπήσεις, και τον τρόπο που σ'αγάπησα με το που σε είδα, πριν καν μιλήσεις.
Ίσως όλο αυτό που έχω δημιουργήσει στο μυαλό μου γύρω απ'το πρόσωπό σου να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ίσως, πάλι, και ν'ανταποκρίνεται. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τους άλλους. Μα τι λέω ; Εδώ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τον ίδιο σου τον εαυτό.
Το ξέρω, όμως, πως κάποια στιγμή θα'μαστε μαζί. Ή μάλλον, κάποιες στιγμές, πολλές στιγμές, απ'όταν αποφασίσεις και για πάντα, θα'μαστε μαζί. Γνωριζομασταν από πιο παλιά, από άλλες ζωές, εγώ το θυμάμαι, και όταν σε κοιτάω στα μάτια, βεβαιώνομαι. Έχουμε περάσει πολλά μαζί. Ωστόσο, εσύ δεν το θυμάσαι. Δεν πειράζει, όμως ! Γι'αυτό είμ'εγω εδώ-για να σ'το θυμίσω.
Δεν ξέρω αν με βοηθάει που γράφω ό,τι σκέφτομαι για σένα. Μάλλον όχι. Είναι σα να προσπαθώ να συντηρήσω με τα χέρια μου μία φωτιά, αλλά μόνος, για να ζεσταίνομαι μόνο εγώ. Ποιο το νόημα τότε ;
Ποτέ μου δεν πίστευα ότι θα έφτανα στο σημείο να έχω κάποιον πιο πάνω από μένα στο μυαλό μου. Ναι, πολύ εγωιστικό, το ξέρω. Ο εγωισμός είναι το τρέιντμάρκ μου και δεν είμαι περήφανος γι'αυτό. Με σένα, όμως, οι άμυνές μου έπεσαν. Το μόνο που ήθελα ήταν να σε αγκαλιάσω. Πόσο θα σου κόστιζε αυτό άραγε ; Εμένα, που δεν το'κανα, πάντως, πολύ.
